اگر آدم شنا رو از كنار ديواره استخر و با فشار پا به ديواره ( به قول بچگيا مون : سُر ) شروع كنه معمولا‌شناي موفقتري داره تا اينكه بخواد از يه جا وسط آب ، با دست و پا زدن شروع كنه .
ديواره استخر كمك بزرگي مي كنه ، آدم سرعت و قدرت شروعش اينجوري خيلي بيشتره ، خيلي سريعتر و با صرف انرژي كمتري به اونطرف استخر مي رسه ، احتمال نفس كم آوردنش هم كمتره ، تازه من كه وقتي از كنار ديواره شروع مي كنم انگيزم براي شنا و ادامه دادنش خيلي بيشتر از وقتيه كه از وسط آب شروع به شنا مي كنم.
ديروز توي استخر فكرم بدجوري درگير چيزاي مختلفي بود …
هر يه باري كه پامو به ديواره استخر فشار مي دادم و شنامو شروع مي كردم ، اين فكر از سرم ميگذشت كه الا‌ن توي زندگيم بدجوري احتياج به يه ديواره دارم تا به كمكش با قدرت و انرژي و انگيزه شروع كنم و نفس كم نيارم ، بعدش ديگه وقتي راه افتادم ، تلاشم رو مي كنم و دست و پاي لازم رو مي زنم .
خسته شدم از بس از يه وسط مسطي شروع كردم به دست و پا زدن و بعد هم نفسم تموم شد و وايستادم…
جايي ديواره اي چيزي سراغ ندارين؟؟؟!!!!؟!؟!؟!؟!؟!؟!
