بعد از چند سال تجربه متفاوت، مي خوام برگردم تو لاك خودم.
تجربه بدي نبود، اما علاقه اي به ادامه و تكرارش ندارم.
از مبارزه اي كه با خودم كردم براي اينكه حرف بزنم پشيمونم. فكر مي كنم همون سكوت خيلي بهتره.دارم بر مي گردم تو لاك خودم. فقط شايد گاهي سري از لاكم در بيارم و لبخندي به اطراف بزنم اما ديگه كامل از لاك بيرون نميام!

حدود 10 سال پیش جمله ای رو که توی تاکسی از رادیو شنیدم نوشتم و گذاشتم زیر شیشه میزم:


" چون کسی را بیش از شایستگیش بالا بردی منتظر باش که به همان میزان قدر ترا پایین آورد"*


هنوز هم این نوشته زیر شیشه میزه ، هنوز هم این حرف به نظرم خیلی حرف بزرگیه ، هنوز هم به تکرار این اتفاق رو تجربه می کنم و هنوز هم خیلی راهه تا متنبه شم و درست عمل کنم!


*علی ابن ابیطالب (ع)