…بعضي آدمها وقتي غايب اند بيشتر «هستند» از وقتي كه حضور دارند!
و اين هايند آدمهايي كه گاه مخاطب حرفهايي قرار مي گيرند كه نبايد خود بشنوند ، با اين آدمهاست كه ما همواره در گفتگوييم ، هميشه با اين آدمهاست كه حرفهاي خوبمان را مي زنيم ، حتي حرفهايي را كه دوست نداريم بشنوند ، به همين هاست كه هميشه نامه هايي مي نويسيم كه هيچگاه نمي فرستيم.
حرفهاي اصيل حرفهايي نيستند كه براي «شنيدن» زده مي شوند ، حرفهايي هستند كه براي «زدن» زده مي شوند…
…حرفهايي كه خود آدم نيز در آنجا مستمع بيگانه ايست ، حرفهايي كه سر به ابتذال گفتن فرود نمي آورند…
دكتر علي شريعتي
كوير-آدمها و حرفها
محشره!!!
