نمی دونم چرا، اما کم کم دارم به این نتیجه می رسم که اغلب اونایی که از غم فراق بال بال می زنن اگر به هم می رسیدن هر روز می خواستن پاچه همو بگیرن ، و کلی از اونهایی که الان همش با هم درگیرن ، الان اگر با هم نبودن ، از غم دوری ، آه و فغانشون به آسمون بود !


حداقل اگر بدونن اینجوریه ، انقدر از شرایط موجود ناله نمی کنند ، چون در شرایط عکس هر کدوم از این دو حالت باز هم شاکی و ناراضی اند...